رمزارزها به‌خاطر ارائه سطح بالایی از امنیت و حریم خصوصی مورد استفاده قرار می‌گیرند. تراکنش‌های انجام‌شده توسط آنها قابل جعل یا بازگرداندن نیست و از هزینه‌های جابه‌جایی نسبتاً پایینی برخوردارند که این آنها را از ارز معمولی قابل اعتماد‌تر می‌سازد.
ماهیت غیرمرکزی آنها به‌این معنی‌است‌که برای همه در دسترس هستند، در‌حالی‌که بانک‌‌ها می‌توانند در رابطه بااین‌که به چه کسی اجازه‌ی بازکردن حساب می‌دهند، محدودیت قائل شوند.
صرافی ارزدیجیتال، ممکن است با انفجار ناگهانی همراه باشند؛ به‌این‌معنی‌که یک سرمایه‌گذاری کوچک می‌تواند در عرض یک روز تبدیل به یک پول بسیار زیاد شود. این موضوع باعث شده‌است که افراد حرفه‌ای و آماتور زیادی در بیتکوین و دیگر ارزهای رمزی سرمایه‌گذاری کنند و آنها را یا به‌عنوان سودی سریع یا به‌عنوان سرمایه‌گذاری، تلقی کنند.
اما از سوی‌دیگر، می‌تواند برعکس این موضوع هم صادق باشد. افرادی که روی رمزارزها سرمایه‌گذاری می‌کنند، باید از ناپایدار بودن بازار و ریسک‌های خرید آگاه باشند. رمزارزها، به‌خاطر میزان ناشناس بودنی که ارائه می‌دهند.
تفاوت پول معمولی با ارز دیجیتال چیست؟
ارزهای رسمی مثل ریال، دلار یا یورو توسط بانک‌مرکزی هر کشور منتشر می‌شود. بانک‌مرکزی باید مقداری شیء با ارزش نظیر طلا را به‌عنوان پشتوانه این پول منتشرشده در اختیار داشته‌باشد. اما ارز دیجیتال این‌گونه نیست و بیشتر آنها بدون هر نوع پشتوانه فیزیکی منتشر می‌شوند.
البته استثنائاتی نیز در‌این میان وجود دارد. برای نمونه ارز دیجیتال “وان‌گرم” که توسط یک استارتاپ اماراتی عرضه شده و منطبق با قوانین شرعیت اسلامی است، دارای پشتوانه طلا است.
دومین تفاوت پول معمولی با ارز دیجیتال چیست ؟
این تفاوت به ساختار تراکنش آنها مربوط می‌شود. در تراکنش‌های آنلاین بین دو نفر، معمولاً یک واسطه مانند بانک وجود دارد که بر آن نظارت می‌کند. اما نقل‌‌و‌انتقال ارز دیجیتال بین دو نفر به‌صورت همتا‌به‌همتاP2Pصورت می‌گیرد. به‌جای وجود یک نهاد واسطه مرکزی مثل بانک درستی تراکنش در ارز دیجیتال توسط شبکه‌ای از کاربران که بر روی شبکه بلاکچین حضور دارند تایید می‌شود.
ارز دیجیتال تفاوت‌هایی اساسی با پول رسمی دارد. بازگشت‌ناپذیری تراکنش‌های ارز دیجیتال سومین تفاوت است. در حالت عادی و در خریدهای آنلاین، درصورت بروز مشکل و یا اعتراض پرداخت‌کننده، امکان پیگیری و کنسل‌کردن تراکنش وجود دارد. اما تراکنش در ارزهای دیجیتال قدری متفاوت است. بگذارید با یک مثال این موضوع را برای شما روشن کنیم.
فرض‌کنید شما با ارز دیجیتال یک خرید اینترنتی از یک فروشگاه ورزشی انجام داده‌اید. رسید تراکنش شما و مبلغ انتقال داده شده موجود‌است. درصورت پشیمان‌شدن و کنسل‌نمودن این خرید، فروشگاه می‌تواند مبلغ تراکنش را به‌شما بازگرداند اما ارسال یک تراکنش به آدرس اشتباه به‌این‌معنا‌است که آن پول برای همیشه از دست رفته‌است، مگر‌آنکه صاحب آن آدرس آدم با وجدانی باشد و پول را به‌شما برگرداند.
بدتر از آن ارسال به آدرسی است که صاحبی ندارد. در این صورت آن تراکنش از بین رفته و پول شما هیچوقت به شما باز نمی‌گردد.
حفظ هویت کاربر تفاوت بعدی است. در تراکنش‌های معمول آنلاین، هویت کاربر احراز می‌شود، اما در ارزهای دیجیتال هویت کاربر محفوظ می‌ماند. البته هر از گاهی اخباری در زمینه احتمال شناسایی هویت کاربران در این فضا نیز منتشر می‌شود. همچنین کارمزد تراکنش‌های ارز دیجیتال پایین‌تر از شیوه معمول بوده و یا حتی گاهی برابر صفر است.
